2 Temmuz 1993, Türkiye’nin tarihi boyunca unutulmaz bir kara leke olarak anılmaya devam ediyor. Madımak Olayı, Sivas’ta 35 aydının canına mal olan ve ülke genelinde derin yaralar açan ya da tam tersine herkesin kalbinde hafızalara kazınan bir trajedi olarak hatırlanıyor. Vatandaşların, aydınların ve sanatçıların bir araya geldiği 2 Temmuz’daki binlerce kişilik etkinlik, katliama dönüşerek Türkiye’de bir dönemin acı simgelerinden biri haline geldi. Her yıl anma etkinlikleriyle hatırlanan Madımak, olayın yıldönümünde yeniden gündeme geliyor. Bu yıl, hem olayı anmak hem de halkın bilinçlendirilmesi amacıyla gerçekleştirilen etkinliklerin detayları büyük bir merakla takip ediliyor.
Olayın arka planı, Türkiye’nin toplumsal ve siyasal yapısındaki derin çatlakların bir yansımasıdır. 1990’ların başları, Anadolu’da çeşitli etnik ve inanç grupları arasında ciddi ayrışmaların yaşandığı bir dönemdi. Alevi-Sünni çatışmasının derinleştiği bu dönemde, Sivas’ta düzenlenen 5. Sivas Madımak Kültür Festivali, barışçıl bir ruhla gerçekleştirilmeye çalışılıyordu. Etkinlik, birçok aydın, sanatçı ve siyasetçinin katılımıyla gerçekleştirilecek, dolayısıyla toplumun bir kesimi tarafından desteklenirken başka bir kesim tarafından ise tepkiyle karşılanıyordu. Bu olduğunu bilmeyenlerin saf bir niyetle katıldığı etkinlik, bu nozulu beklentileri karşılayamamış ve bir anda kanlı olayların yaşandığı bir çatışma ortamına dönüşmüştü.
Festivalin düzenlendiği gün, Sivas’ın şehir merkezinde bir grup insan, etkinlikten rahatsızlık duyarak protestolar düzenlemeye başladı. Giderek büyüyen kalabalık, festival alanına doğru yönelerek orada bulunan birçok sanatçıyı ve aydını hedef aldı. Protestolar sırasında “İslami değerler”in ihlal edildiği, ahlaka aykırı durumların yaşandığı söylemleriyle halkın çoğunluğu kışkırtıldı. 2 Temmuz sabahı, Madımak Oteli’nin önünde toplanan kalabalık, daha sonra oteli kuşatarak içindekileri dışarı çıkmaya zorladı. Gözler önünde gerçekleşen bu olay, Türkiye tarihine geçecek bir trajediye dönüşecekti.
Kalabalık, otelin içinde bulunan 35 kişinin canını alırken, güvenlik güçlerinin duruma müdahale etmemesi ve ilgili şartları yeterince değerlendirmemesi olayın vahametine katkı sağladı. O gün yaşananlar, Sivas’ın yanı sıra Türkiye’nin diğer şehirlerinde de büyük bir infiale yol açtı. Olaydan hemen sonra hükümet, konu ile ilgili olarak çeşitli tartışmalara girdi. Özellikle medya kanallarında, yaşananların nedenleri üzerine yapılan yorumlar ve analizler, toplumun ikiye bölünmesine sebep oldu. Bir grup, Madımak Olayı’nın bir katliam olduğunu öne sürerken, diğer grup ise yaşananların provoke edildiği fikrindeydi. Bu sırada, olayın mahkemeye intikal etmesi, sona ermeden tartışmaların süregeldiği bir konu olarak güncelliğini korudu.
Madımak Olayı, Sivas’ta yaşananlar ve gözler önünde yaşanan trajedi hâlâ birçok insanın zihnindeki kurguyu bozmuş durumda. Her yıl, anma etkinlikleri düzenlense de, olayın yarattığı derin sosyo-kültürel yaralara çözüm bulunamamıştır. 35 insanın hayatını kaybettiği Madımak’taki bu olay ve ardından yaşanan gelişmeler, Türkiye’nin yaşamında büyük bir dönüm noktası olarak kalmaya devam ediyor. Her geçen yıl anma etkinlikleri düzenlendikçe, geçmişin izleri daha derin hissediliyor.
Madımak’ın olayının 32. yıldönümünde yapılan anmalar, toplumun barış içinde yaşaması için geçerli adımlar atılması ihtiyacını bir kez daha hatırlatıyor. Her ne kadar zaman geçse de, bu tür olayların tekrarlanmaması için bireysel ve toplumsal olarak bilinçlenmemiz gerektiği unutulmamalıdır. Bu olay, belleklerimizde derin bir moral ve merhamet gereksiniminin hatırlatılması olarak kalacaktır. Barışın ve hoşgörünün önemini kavrayarak, geçmişle yüzleşme ve yaraları sarma yollarında önemli adımlar atmamız gerektiği son derece açıktır.
